Een 12-jarige jongen uit Afghanistan woont in Nederland. Hij is vluchteling en woont in een asielzoekerscentrum met zijn ouders en zijn zusjes. Zijn naam is Sharif en hij vindt het vreselijk en kan niet wennen aan de Nederlandse cultuur. Niet zo gek, want hij is 12 en woont nog maar net in Nederland.
Ik zou het ook vreselijk vinden en snap hem helemaal. Hij mist ook nog eens zijn oudere broer, die woont nog in Afghanistan.
Andere hoofdpersoon is Maud. Ze moet verhuizen naar Parijs, omdat haar moeder verliefd is op een Fransman. Ook zo zielig. Zij heeft een paard, waar ze veel van houdt en het paard mag niet mee naar Parijs.
Sharif houdt ook veel van paarden en kan natuurlijk geen paardrijles betalen. Hij gaat werken op de manege in ruil voor lessen. De eigenaar van de manege is een vervelende vent en buit de jongen uit.
Ik heb zo'n medelijden met die 2 kinderen en hoop al lezend dat het goed met hen komt. Zo fijn om te lezen dat Maud aardig doet tegen Sharif en hem laat rijden op haar paard. Ze worden vrienden.
Samen besluiten ze om in de nacht weg te gaan met als doel: Het vinden van de broer van Sharif in Afghanistan. Omdat Sharif geen paard heeft, 'leent' hij het paard van de eigenaar van de manege. Heerlijk boek tot op de laatste bladzijde.
