Boeken over WO II blijf ik boeiend vinden. Ik probeer me er iets bij voor te stellen en dan komt de emotie los. Al in het begin grijpt het me aan, omdat er allemaal kinderen in een bootje zitten, terwijl er wordt geschoten. De kinderen zijn onderweg naar het oosten van Nederland, omdat er in het westen te weinig eten is. De kinderen, waaronder Tanja (16 jaar) en haar zusje Kitty (6 jaar), komen eindelijk aan in het donker en bijna valt Kitty in het water. Een jongen die aan de kant staat kan haar nog pakken. Die jongen heet Chris en helpt hen de vrachtwagen in en geeft warme dekens. Het is 1944 en erg koud.
De kinderen gaan naar een kerk en daar staan mensen die kinderen mee nemen. Tanja en Kitty gaan elk naar een ander adres. Ook zo vreselijk om te lezen dat ze uit elkaar moeten. Tanja denkt de hele tijd aan het moment dat Kitty bijna in het water viel en is de jongen dankbaar. Ze krijgt te eten en valt gelukkig toch in slaap.
De volgende dag krijgt Tanja te horen waar Kitty is zit en dat ze elkaar mogen opzoeken.
a'j plat kunt praotn, mo'j 't neet laoten. De mensen praten met een dialect en dat is ook zo opgeschreven, best lastig te volgen, maar als je hardop leest snap je wat er staat.
Chris is een jongen die ook is verhuisd van Amsterdam naar het dorpje in het oosten. Zijn vader is burgemeester en NSB'er en heeft Chris ervan overtuigd dat deze politieke partij rust en orde zal brengen in Nederland. Dat Nederland dat nodig heeft. Hij probeert zijn vader te helpen. En probeert Tanja uit te horen, want hij heeft vernomen dat er onderduikers zijn bij de boerderij van Van Zanten, alwaar Tanja logeert.
Tanja en Chris vinden elkaar leuk, maar Tanja krijgt door dat hij fout is. Chris gaat twijfelen aan zijn vader.
Tja worden het uiteindelijk vrienden of vijanden? Jammeeerrrr dat het weer uit is. Dit boek is weer een aanrader. Echt hoor :-)
